Daha once burada ve burada bebek kiyafetlerinde sabun ve sabun tozu kullandigimdan bahsetmistim. Cok da memnun oldugum icin cevremdeki ve internetteki herkese tavsiye ediyorum. Fakat insanlar genelde sicak bakmiyor ya da ozel leke cikarici ozellikteki deterjanlardan almaya daha megilliler gordugum kadariyla. Ben de dun kizimin en kirli kiyafetlerinden birkacini bloga koyabilmek icin hizlica yikadim. Normalde hic lekeli olmayanlari suya basmiyorum, lekeli olanlari suya basip hafifce sıkıp diger lekesizlerle birlikte ayni anda makinede 40 derecede yikiyorum. Makinenin deterjan gozunde yine sabun tozu var. Resimlerdeki camasirlarda ise, sadece suya basma ve durulama yapildi, ayrica makinede yikamadim ve cok kisa sure tuttum bir saat kadar. Genelde isim oldugu icin daha uzun sure kalabiliyor. Legene sabunlu sicak su hazirliyorum ama dun bu isi hizlandirmak istedigim icin lavabonun icine bastim. Once sicak su ile sabun tozu ekleyip beyaz su hazirliyorum.

Kiyafetler suya basilmis halde duruyor. Normalde su soguyana kadar durmasi yeterli.

Erken mi geç mi bilemiyorum kızım 10. aydan itibaren tüm yemeklerini kendi yemek istiyor. Tabi eline ısıracak yiyecekler vermem 6. ayda başladı ama kendi yemesinden kastım tamamen kendi yemesi, ben beslediğimde ağzını açmıyor, beslememi istemiyor.

Canım Yavrum

Bu ay hem biz hem de ülkemiz yeni bir yaşama adım attı. Ve bu değişim beraberinde bir çok yenilik getirdi.

Taşındığımız yeni evle birlikte bir çok açıdan gelişmeler kaydettin. Ev büyük olması nedeniyle, bol bol yürüyerek, hatta koşarak yürümeni geliştirdin, sürekli peşinden geliyorum ama bazen de bilinçli olarak birkaç dakika yalnız bıraktığım için algılarını geliştirdin. Artık "annemi görmediğimde orada değil anlayışındaki bebeklikten çıkıp, annemi görmesem de biliyorum o yan odada" bilincine sahipsin. Bu yüzden kendine olan mevcut özgüvenin daha da gelişti. Hatta öyle gelişti ki benim yanımda olup olmadığım bile umrunda olmuyor bazen. Bunu bir çocuk yuvası ile görüşmeye gittiğimde öyle çok hissettim ki, geri dönmek istemediğinde, hem "artık eskisi kadar bana bağımlı olmadığın için" hem de "benim yavrum büyümüş yaa inanamıyorum" duygularının etkisiyle o gün bütün gün boyunca ağladım. Şimdilik çocuk yuvası işini askıya aldık ama sana acilen bir oyun grubu arayışına girdik, çünkü arkadaşsızlık seni çok yaralıyor bunu gözlerinde görüyorum. Özellikle kitaplarda, sokakta veya tv de birlikte oynayan çocukları gördüğünde.

Ülkemizde ise, çok üzücü ama sonuçları umut vadeden olaylar oldu. Bu olayları uzun uzun anlatmayacağım. Bir gün merak edersen Gezi Parkı Direnişi diye araştırırsın kızım. Ancak bu direnişte gördük ki, insanlar hak ve özgürlüklerine müdahale edildiğinde demir gibi kuvvetli oluyor. Sen de ileriki yaşamında hakkını aramak için savaş, ancak yanında yer alan/aldığın kişilerin gerçekten doğru kişiler, doğru amaçlar peşinde olduğundan emin ol. Ve şunu unutma ki şiddetle değil akıl ile olsun savaşların.

Ülkemizi idare edenler, son 10 yıldır halka ben ne dersem o olur şeklinde bir tutum sergilediler. Halkın canına tak eden de bu tavır oldu. Aynen benim yuva ile görüşme gününde yaşadığım bilinç sıçraması gibi (o gün ağladım, yakındım ama ertesi gün artık senin büyüdüğünü, yeni bir döneme geçtiğini kabullendim), milletimiz de Gezi Parkı ile bir bilinç sıçraması yaşadı. Devletin baskıcı değil, bireylerin özgür olduğu ama hem canlarının hem de hak ve özgürlüklerinin korunduğu bir misyon üstlenmesi gerekiyor bundan sonra. Benzer şekilde, biliyorum ki sen de bana artık bebekken olduğun kadar bağımlı değilsin, bundan sonra da giderek azalacak. Ancak seni her zaman koruyup kollayacağım, yeri geldiğinde hakkını aramana yardım edeceğim, daima destek olacağım.

Unutma hayatta daima yeni şeyler olacak, yeni bir duruma geçmek zaman zaman gözünü korkutabilir fakat cesur ol. Yenilikler kötü oldukları için değil, bilmediğin için korkutucudur. Bu aşamada içindeki sesi dinle. Aklın ve kalbin sana yap diyorsa, o adımı atmaktan seni hiç bir şey caydırmasın.

Annen
Amsterdam

Ergenlik yıllarımda kendime sık sık hatırlattığım, artık düstur edindiğim bir söz var. Ne olursa olsun her şeyden önemli olan insanın sağlığı ve canıdır. "Bir tehlike anında, o insan kim olursa olsun, yardıma koş, tüm maddiyatını harca, diğer kişiler ne der, ne düşünür, gururuma yediremem vs. düşünme." Bunu fırsat buldukça uyguladım, tanımasam da yardım ettim insanlara.