Önce İnsan!

Ergenlik yıllarımda kendime sık sık hatırlattığım, artık düstur edindiğim bir söz var. Ne olursa olsun her şeyden önemli olan insanın sağlığı ve canıdır. "Bir tehlike anında, o insan kim olursa olsun, yardıma koş, tüm maddiyatını harca, diğer kişiler ne der, ne düşünür, gururuma yediremem vs. düşünme." Bunu fırsat buldukça uyguladım, tanımasam da yardım ettim insanlara.

Bu öncelik sırasını diğer canlıların hayatı, duygu ve düşünceler, maddi eşyalar takip ediyor. Gurur, hırs gibi kişisel duygularım ise listenin en sonunda. Bazen nefsimi çok zorlayan durumlar da oluyor. O zaman yüreğimdeki tüm karmaşaya rağmen durup kendime hatırlatıyorum.

İnsana verilen öncelikte birinci sırayı sağlık alıyorken, kişisel hak ve özgürlükler de ikinci sırada bence. Can hepsinden kıymetlidir. Hak ve özgürlükler de önemli ama cana müdahale olmadığı sürece, her zaman geri kazanma şansı olabilir.

Günlerdir süregelen olaylarda yöneticiler bu ayrıntıyı gözden kaçırıyor. İdeoloji ve düşüncelerini insanların hak ve özgürlüğünü geçtim,  insan canından bile önde tutuyor. İşte bu yüzden içim içimi yiyiyor. Deli oluyorum.

Atatürk' ün farkı bu hususta da kendini gösteriyor. Bir asker olarak önce milletimin canı dedi ve bunun için savaştı. Ardından hak ve özgürlüklerini uzun vadede korumak için devrimler yaptı, Cumhuriyeti kurdu. Ve tüm bunları hiç bir çıkar sağlamayacağı halde, o zamanın yoksun şartları altında başardı. 

Hangi din, ırk, millet ve mensuba ait olursa olsun herşeyden ve en önemli şey insan canıdır. Yeni yetme ergenler gibi kafanızın karıştırılmasına izin vermeyin lütfen.