Helo İle Her Gün Macera

Zaman su gibi geçiyor bu günlerde. Oysa dursun geçmesin istiyorum doyamıyorum kızıma. Zorlandığımız zamanlar oluyor elbet. Özellikle son 1 ay çok zordu. Tam 10,5 aylıkken ilk azı dişini, 2-3 gün sonra ikincisini çıkardı ve toplamda 8 dişi oldu kızımın. İlk dişleri çıkarken de çok zorlanmıştık. Üç gün üç gece ateşlenip ağzında yaralar çıkmıştı, hiç bir şey yiyememiş ve emememişti. Diğerlerinde çok zorlanmadı ama bu azılar yine zorladı. Umuyordum diğer azılar bu kadar zorlamaz. Ateş ve hiç birşey yememe, uyku düzeni bozulması... Neyse şimdi yavaş yavaş normale döndük fakat hala pek iyi yemiyor. Bazı öğünleri kaynıyor bile arada. Devam sütü ve meme ile günü bitirdiğimiz oluyor :(

Oyuncak bebeğim :)

Henüz yürümeye başlamadı. Her gün antreman yapıyor ama kızım çok temkinli. Hani bebekler birkaç adım atar popo üstü düşer ya, hiç popo üstü düşmedi henüz. Bundan çok çekiniyor ve sanırım öyle bir an gelecek ki hiç düşmeden yürüyecek. Ama sürekli ayakta durma, sıralama, koltuklara, tv ünitesine ordan masaya tırmanma, çekmecelerin içine girmeye çalışma gibi bir tırmanma faaliyetlerine verdi kendini bu aralar. Bir dakika dahi durmuyor, sürekli evin içinde koşturup duruyoruz (ben tutup yürütüyorum). Canı ne zaman isterse o zaman yürüsün hiç dert etmiyorum. Çünkü eminim o zaman bize hiç gelmeyecek ve kaçıp duracak. Kızım kucağa pek düşkün değil, hele bana hiç. Yürüdüğü zaman arkasına bile bakmadan kaçacak biliyorum :) Şimdi bana muhtaçken yürütmem için yanıma geliyor, bacaklarıma sarılıyor ya ölüyorum :)

Neredeyse 11 aylık olduğuna inanamıyorum. Her gün sen ne zaman büyüdün anneciğim deyip duruyorum. Bu günlerde daha bir büyük çocuk gibi, artık kesinlikle bebek değil. Çok bilinçli, çok dediğim dedik, her dediğimi anlayan minik bir yumurcak.

Günlerimiz pür telaş içinde, eğlenerek, yesin diye peşinden koşarak, uyutmaya çalışarak, altını almak için kovalamaca oynayarak, dağınıklarını toplayarak, kaşla göz arası açtığı kremleri yalamasına ramak kala yakalayarak... geçiyor. Öyle bir heyecan var ki hayatımızda, hiç bir filmde yoktur :) Ne zaman sabah olmuş ne zaman akşam, bu gün günlerden neydi şaşkınlığıyla yaşayıp gidiyorum.