İyi Bayramlar

Merhabalar, yazıyorum ama bilmiyorum yayınlanacak mı çünkü biliyorsunuz blogger bu aralar çok keyfine düşkün oldu. Gerçi benim de yazacak fırsatım olmadı.

Bayramın ikinci günü sabahı bu satırları yazarken, aslında hala hiç bayram coşkusunu hissedemediğimi hissediyorum şu an.

Cuma öğlen saati amcamın vefat haberini aldık ve cumartesi günü erkenden (Cumartesi defnedildi) Tekirdağa gittik. Akşama doğru geldikten sonra  o gün annemlerde kaldım, annem pek hazırlık yapamadığı için sabah erkenden öğlene kadar biraz ev toplama, sonra da misafir ağırlama en son birkaç ziyaretten sonra akşam evime geldim.

Cenaze sırasında hiç ağlamadığımdan mıdır nedir, tüm kasıntım akşam ufak bir tetikle su yüzüne çıktı ve akşam ağlayarak uyumaya daldım, şimdi bile ağladı ağlayacak modundayım.

Babannem 105 yaş (benim tahminime göre 109) civarında ve şu ana kadar iki evladını iki damadını da toprağa verdi. Ancak amcam onun yanında olduğu için daha bir kıymetliydi ve oldukça zorlandı. Tabi takdiri ilahi nasılsa öyle. Ben ise biri öldüğünde ölümün son değil başlangıç olduğunu düşündüğümden ve daha önce ölmüş olan sevenlerine kavuşacağından cenazelerde fazla ağlamam.

Akşamki ağlamam da amcama üzülmemden değildi. Hiç birşeyi aklımıza getirmeden yaşayıp giderken ölümün çarpıcı gerçekliği, bunların hiç bir işe yaramadığı herkesin gideceği yer aynıyken anlamsız kırgınlıkların, gösterişlerin yer aldığı bu karmaşık sistem içinde yaşama zorunluluğumuz. Butün bunlar böyle anlarda tekrar hatırlanınca insan üzülüyor. Genelde ağlamam bundandır.

Bir yakınımız başka bir şehre ya da öbür dünyaya gittiğinde ağlıyorsak, bana göre bu kişinin bencilliğindendir. O kişiyi gerçekten sevenler, onun mutlu olmasını istiyenler kendini düşünmez ve onun mutlu olması için dua eder . Benim görüşüm bu olmuştur ve çevremde de gözlemlediğim çok ağlayıp kendini helak eden, uzun zaman geçmesine rağmen kendini toparlayamayan insanların zayıf karakterli olduğu ve sonrasında da hayatlarında hep yarım birşeyler kaldığı. Oysa bizi diğer dinlere inanlardan ayıran çok güçlü bir inancımız var öbür dünya ile ilgili.

İşte durum böyleyken haliyle bayram heyecanını hissedemez durumdayım. Önümüzdeki hafta sonunda yapacağım sunum için kalan birkaç işi de bitirmem gerektiğinden bayramın devamı yine durgun geçecek gibi görünüyor. Şimdi tek düşüncem sunumu bitirip bu işten alnımın akıyla çıkmak ve sonrasında da hayatıma kaldığım yerden devam etmek.

Bu sebeple bir süre pek yazamayabilirim ve okuyamayabilirim, herkesin bayramını kutluyorum ve olması gerektiği gibi bayram yaşadığınızı umuyorum.

Sevgiler