 |
| Gino Severini, 1912, Dynamic Hieroglyphic of the Bal Tabarin |
Dun twitterda, mutasyona ugramis korona virusunun yeniden mutasyona ugrayip daha da kotu hale geldigi ve en az 3-4 yil daha bununla yasayacagimiza dair bir twit okudum. Dogru mu degil mi, korku kulturu mu vs hic detayina bakmadim ama bunu arkadaslarimla paylastigimda biri soyle yazdi. "gelecek ne kadar belirsiz".
Elbette uzerinde dusunulmeden o anki kaygiyi ifade etmek icin soyledi ama bu soz beni dusundurdu. Evet gelecek her daim belirsizdi zaten ama yine de umutluyduk, peki simdiki durumla oncekinin arasindaki fark neydi? Eskiden neden bu kadar kaygili degildik belirsizlige karsi? Yoksa tamamen bilinmezlik degil kismi bilgi mi bizi kaygili yapiyor. Yani virusun 3-4 yil surecegine dair bir on bilgimiz var ve bu bilgi hos degil. Yani bizi asil tedirgin eden, hosumuza gitmeyen durumun ne zaman bitecegine dair olan belirsizlik.
Ben de diger herkes gibi cok bunaldim, aileme kavusmayi (tam bir yildir gorusmedik), bize veya yakinlarima bulasir da birsey olursa kaygisindan kurtulmayi cok istiyorum. Fakat gercekten reel olarak bir sikintimiz yok, saglikliyiz, bir aradayiz, arada olusan ruhsal bunalimlar disinda (ki bunlari asla hafife almiyorum) cok da sikayet edecegim bir durumda degilim. O halde ongorulenlere dair olan belirsizlikleri, hic ongorusuz bir belirsizlik gibi varsayip, ona gore yarinima umutla bakmayi seceyim diyorum.
Siz ne dersiniz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder