Novadunya 5 Yaşında

Önceden çocuklarıma aylık mektuplar yazan ben, yıllık mektupları bile yazamaz oldum. Öyle bir yoğunluk ki anlatmaya bile mecalim yok desem anlarsınız. 

Dün oğlumun doğum günüydü. Kocaman çocuk oldu ama son çocuklar annenin gözünde hep ufak kalıyormuş ya hani, hala benim bebeğim gibi geliyor oğlum da, hiç büyümesin istiyorum. Diğer yandan nihayet o heyecanlabeklediğim döneme girdi çocuklarımın ikisi de. Merak etme dönemleri başladı, sohbetler ediyoruz, kültürel geziler yapıyoruz, tecrübe sahibi olduğum konularda bilgi alışverişi yapıyoruz ve en önemlisi günden güne gösterdikleri bilişsel gelişimlere tanık olmak çok güzel. 

Bu yıl ilk defa dört gün önce annemle yeğenimin bize gelmiş olmasından ötürü, doğum gününü daha bir coşkuyla kutladık. Annem ilk defa evime geldi, yıllardır hep istiyordum ama kısmet olmamıştı. Şimdi hem oğlumun okuldaki partisine, hem dün akşam yaptığımız aile partisine katıldı; iki hafta sonraki özel partiye de katılacak. Kızımın bazı etkinliklerini görecek, çok iyi denk geldi🙏🏼

5 yaşında Novacım, oldukça hareketli, zeki, kart oyunlarını seven, piştide her daim hepimizi yenen, bu ara Ben10 sevdalısı, süper güçler, süper karakterlerle hayali oyunlar kuran, azıcık dövüşlü oyunlara meraklı (gerçsk dövüş değil), okulunu, arkadaşlarını çok seven ve gitmek için sabırsızlanan, yeniliklere karşı hala çok açık değil temkinli yaklaşan ama geçiş konusunu günden güne daha kolay başaran; matematiği çok seven (canı sıkıldıkça anne bana çarpma sor der), bir çok harfi tanıyıp, bir sözcüğün hangi harfle başlayıp bittiğini söyleyebilen, türkçeyi çok iyi konuşan, hollandaca artık kendini rahat ifade edebilen, ablasıyla bazen kedi köpek bazen yapışık ikiz hallerinde; anneye hala çok düşkün; gezmeyi seven; ihtiyaçları giderildiğinde (sevgi-ilgi, beslenme, fiziksel hareket, içe dönük dinlenme) uyumlu ve mutlu bir çocuk. 

Nice yaşlara bebeğim. Seni çok ama çok seviyorum. 

Annen

Amsterdam