Benim Sevgili Kabak Soyacağım

Biliyorum bir kabak soyacağı hakkında yazmak çok saçma olacak ama napıyım yıllar sonra kullanılmaz olduğunda ona karşı olan hislerimi hatırlamam lazım.

Resimde iki adet kabak soyacağı görüyorsunuz, biri evlendiğimden beri kullandığım nerden aldığımı bile hatırlamadığım birkaç kuruşluk benim sevgili soyacağım. Evet yeşil ve eski olan, üstelik altta görüldüğü şekilde zırt pırt sapından çıkan ama hiç bir bıçağa değişmeyeceğim olan.

Siyah olanı Ce burdan almış, ancak gel gör ki bir türlü istediğim gibi kaymıyor. Yok takılıyor, yok tırtık tırtık kesiyor. Oyse benim sevgili soyacağım öyle mi. Elime tam oturuyor, en yumuşamış kabakları salatalıkları bile düzgün şekilde soyuyor, üstelik diğeri kadar keskin bile değil. Anlayamadığım bir biçimde şahane kesiyor. Mesela soğanlar kavrulurken ben kabakları çoktan soymuş ve doğramış olurum. Şip şak.

Kabak soyacağımdan öyle memnun kalmıştım ki o zamanlar aynı yerden anneme de almıştım ancak onunki de öyle çıkmadı. Başkalarını da denedim hiç biri öyle değildi. Takılıyor, kaymıyor, ya çok ince ya çok derin kesiyor vs. İşte bu yüzden geçen gidişimde evden getirilecekler listeme kabak soyacağımı ekledim ve getirdim. Bu öğlen için kabak yemeği pişirince, kendisini ne kadar sevdiğimi anladım. 4 yıldır benimle olan kabak soyacağıma bir post yazmışım çok mu? Bakalım daha ne kadar süre beraber çalışacağız.

Ay şimdi bu postu yazdım diye inşallah nazara gelip de birşey olmaz :p