24 Nisan 2014 Perşembe

Bu Günler de Geçecek

Bu aralar sık sık düşündüğüm şey bu. Hani çocuk büyütmek dünyanın en zor işi ya, bi günü diğer güne uymuyor bu bızdıkların ya, ve bazen içimize daral geliyor ya, o zaman bizden daha tecrübeli annelerin söylediği söz: merak etme gün gelecek bunlar geçecek.


Bunu zihnimin en derin köşelerine kadar ben de farkındayım artık. Belki ilk bir kaç ay belirsizlikler okyanusunda boğulmamak için çırpındım durdum. Sonra evet belirsizlikler belirgin olmadı ama yüzmeyi öğrendim diyebilirim.


Şimdi geriye dönüp baktığımda genelde sakin şekilde atlattığımı görüyorum ama kendimi de ihmal etmişim. Daha doğrusu bu günler geçecek diye diye, kendimi hep o günlerin geçmesine odaklamışım. Evet geçmiş ama zaman da geçmiş. Ben iki yıl yaşlanmışım, harika zaman geçirmişim, çocuğumu iyi yetiştirmişim, evimi güzel çekip çevirmişim ama sanki kendim için fazla bir şey yapmamışım.

 
Sanki insanlar bu günler geçecek derken, bir şeyi eksik bırakmış. Bu günler geçecek ama sen hayatı bırakma, odağın sadece bebek olmasın, azar azar kendin (veya kariyerin-artık kişi için önemli olan neyse o) için çalış, o günler geçip gittiğinde geriye bakınca yaşadıkların seni tatmin etsin. 


Doğrusu ben geçmişe bakınca kendimi çok da tatmin olmuş hissedemiyorum. Elbette ki çokça şükrediyorum halime bu zor işi alnımın akıyla başardım, kızımla harika zaman geçiriyorum ama gerçekten eşimin bana günde sadece on dakika ile başla dediği çalışmalarımı ihmal ettiğim için keşkeler var şu an dilimde.


Yani aslında bu güne kadar öğrendiklerimi eksik öğrenmişim. Sadece bebek bakmayı değil bebekle yaşamayı öğrenmem gerekiyordu. Yaşamımı bebeğe endekslemeyi değil onu hayatımıza dahil etmeyi. Evet kabul vaktimin yüzde 99 unu işgal edecekti ama yüzde biri bana kalmalıydı. Oysa şimdi yüzde 99 u onun ama yüzde biri, aman bu kadarcık zamanda ne yapılır ki dediğim boşa giden zaman oldu.


Oysa o yüzde birler birikseydi ne kadar çok zaman ederdi iki yılda. Neyse ki artık bunun farkına varabildim. Şimdi ise bu farkındalığı eyleme dönüştürmeliyim.


Belki allah nasip eder de ikinci çocuğum olursa, onun bebekliğinde bu da geçer diyerek sadece zamanın geçmesini beklemeyeceğim. 


Hayatımda nelerin dahil olmasını istiyorsam, azar azar devam etsin, yaşadığımız anların tadını doyasıya çıkaralım, yıllar geçip gittiğinde elimizde kalan sadece yaşlanmışlık olmasın. Hem güzel hatıralar hem de kursağımda kalmamış gerçekleşmiş heveslerim olsun.


Çocuk büyütmek kolay bir iş demiyorum, aldığın sonuç herşeyin üstünde, ancak çalışmayıp çocuğuna bakan çoğu kadından duyduğum ortak şey, "keşke yıllarımı boşa geçirmeseydim" oluyor. Çocuk büyütmek zamanı boşa harcamak mı, asla değil! Peki o zaman neden böyle oluyor?

Bence cevap yukarıda yazdığım şey, kendimizi ihmal ediyoruz. Hayatta yapmak istediğimiz şeyler için geniş zamanlar arıyoruz. Şimdi bu yazıyı okuyan taze anneler varsa unutmasınlar. Tüm sıkıntılı günler geçecek ama zamanın geçmesini sadece bekleme, hayatı bırakma.

P.s: fotolar keukenhof ziyaretimizden. Bunu tek bir yazıda paylaşacaktım ama baktım o kadar çok fotoğrafı düzenlemeye zaman bulamıyorum, birazını bu yazıya ekledim.


14 yorum:

  1. Oh içimi açtın, sadece yazıyla değil fotoğraflarla da... Ben de bu konuda çok düşünüyorum bu sıra, bana babam "sen çocuğa uymak yerine çocuk bana uysun diyorsun" demişti son Türkiye seyahatinde.. Baya bozuldum çünkü evet böyleyim ve bunun iyi olduğunu bir meziyet olduğunu düşünüyorum. Zorlanmıyor muyum, çoook, sen biliyorsun zaten. Ama evet ya, kendimize zaman ayırmalıyız, benim de bazı hedeflerim var baharla, yazıyım dur.. Of ne çok yazacak şeyim var :) Rengarenk olsun günleriniz ana kız!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yazının içinde değinecektim ama yeri gelmedi. Yurt dışındaki annelerin farkı bu bence, bebekleri hayata dahil etmeyi biliyorlar. Sen de bunu gerek çok gördüğün gerekse uzmanlığın gereği bildiğin için daha kolay farkına vardın demek ki, ne güzel

      Sil
  2. Ben tembellikten bir şey yapmadım. Yani enerjim ancak eve ve çocuklara yetti (Özellikle Bilgiç'ten sonra:-) , ben de çok düşünmedim dahasını. Belki her şeyi ben yapayım diye uğraşmasam olurdu, bilemiyorum şimdi. Umarım sen başarabilirsin :-) Çok mutlu oluyorum enerjik ve çok şeyler başaran anneler görünce.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yapıp yapmamak için kriter pişmanlık hissedip hissetmemek. İçin rahatsa yapmadığın için suçlu hissetmene gerek yok. Önemli olan keşkesiz yaşayabilmek

      Sil
  3. Pişmanlıktan çok sorgulama diyelim, her zaman oluyor o:-)

    YanıtlaSil
  4. "Biz Türkler" diye klasik bir girişimiz vardır ya cümleye, kendimizi biliyoruz da ondan öyle diyoruz aslında...
    Söylediklerinizde çok haklısınız bence.
    Çocuk sahibi olan pek çok bayan yada çocuk sahibi olmayı düşünen pek çok bayanın ortak hissiyatı bu söylediğiniz; her şeyi çocuğa endeksli yaşamak, kendini şarj etmemek ama hep deşarj olmak.
    Bu durumun farkına varmış olmakta değil marifet, çözümüne ulaşmakta.
    Ve siz şanslısınız;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Daha ben de çözüm bulamadım ama en azından ne yapacağımı biliyorum :)

      Sil
  5. Gönüllü çalıştığım işe gitmek için hazırlanmış bir de kahvemi yapmışım, oturdum yazını okuyorum, gözyaşlarım sel oldu, şimdi tekrar makyaj kaymak zorunda kalacağım:)).
    Şaka bir yana yazın aban çok iyi geldi.Bir kere daha fark ettim %1'lik zamanıma neler sığdırdığımı ama o anne vicdanı yok mu, hep sorgulatıyor insanı. Başka bir anneden yaptıklarımın önemini duymak çok iyi geldi bana. Ay ağlak günümdeyim galiba ağlayıp duruyorum!!!.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu günkü yüzde birin makyaj yapmak olsun o bile yeter inan :)

      Sil
  6. Ne güzel yazmışsın Gecem,maalesef insan ilk çocukta kendini çok ihmal ediyor.Özellikle çalışmayan annelerin nefes almaya fırsatı yok gibi,evinde bir bakıcı yoksa ya da yardımcı almıyorsa kendine ayıramadığın zaman bir yerden patlak veriyor maalesef.

    Sen bunu fark etmişsin ve artık kendine zaman ayırabilirsin,geçen yılları kayıp değil sana kendine değer vermeyi öğretecek bir öğreti geçmişi olarak gör.

    Sevgiyle Sarıldım

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet canım sadece o konuda değil başka bir çok konuda bu döneme ihtiyacım vardı kendimi iyileştirmek için

      Sil
  7. resimler muhteşem.. bayıldım.. huzur doldun resmen.. çocukların büyümesinde bu da geçer felsefesi biraz eksik sanırım.. biri geçse diğeri başlıyor çünkü :) her günleri başka özel.. her halleri ayrı deli.. her halleri sevilesi, öpülesi.. karşılıklı güldüğümüz gibi karşılıklı ağlaşıyoruz da biz çok canımız sıkıldığında..hoppp rahatlıyoruz..

    YanıtlaSil
  8. Evet bence kendine zaman ayiramam mevzusu fena bir hata beni unutuyoruz. Ben olmazsam başkalarına nasil yetebilirimki. Bu konu benide rahatsiz ediyor. Ve son okudugum kitapta her boyle düşünenler oldugunu bilmek beni rahatlatti. Kitap icimi acti. Tabi yazinda

    YanıtlaSil
  9. Ya bu kadar mi ayni düşünülür.. Esimde bana su aof icin biraz ilgilensen veya baska bur seyle deyi durdu.. Ama ben hayatımi Ada ya gore ayarladim..neyse bundan sonrasina bakalim umutla..

    YanıtlaSil