4 Kasım 2019 Pazartesi

Günün Tebessümü

Bu hafta akşamları dışarı çıkamayacağım için, yazıldıktan beri haftada iki kere gitmeye gayret ettiğim spor salonuna gittim bu sabah. Daha önce hep diğer günler gittiğim için denk gelmiyordum muhtemelen ama bugün, komşular gününde tanıştığım sokağımızın omalarından W. de aynı dersteydi. Ders öncesi beni selamlayınca tanıdım (ne yazık ki görsel hafızam çok zayıf sanki bütün omalar birbirine benziyor burada😬) ve ders başladı.

Sokağımız U şeklinde bir sokak ve birbirine paralel olan çizgideki evler bahçeli ve merdivenli, U’nun alt çizgisi de 4 katlı uzun bir apartmandan oluşuyor. Bu apartmandaki daire sayısı, bahçeli evlerden daha fazla ve hepsinde yaşlılar oturuyor. Genelde hollanda’da insanlar yaşlanınca bahçeli evi satıp düz ayak evlere geçiyorlar. Hatta yeni doğmuş bebeğiyle merdivenli evde zorlanan arkadaşım böyle bir daireye geçmişti de, alt katındaki yaşlı kadın gürültüden şikayet edip, burası yaşlılar için bahçeli eve gidin diye sitem etmişti.

Neyse bizim sokağın oma ve opaları da göl manzaralı geniş balkonlu dairelerinde mutlu mesut yaşıyorlar sanırım ve gelip geçerken de bizi gözetliyorlar :)) Komşular gününde tanışıp konuşunca W, bizi tanıdığını, çocuklarımın karakteristik özelliklerini sayıp, hangi saatlerde gelip geçtiğimizi falan söyleyince ispat etmişti:)) Yine de bundan çok memnunum çünkü arada sırada çocuklara çok iyi davranıyorlar, hediyeler falan veriyorlar, gözetiyorlar vs.

Yoga dersinden çıkınca, kafesinde biraz oturken, W. beni görüp yanıma geldi ve biraz sohbet ettik. Daha iyi bir sohbet için, bir başka yoga dersinden sonra bana buluşma teklif etti. Seve seve kabul ettim. Üstelik komşular gününden sonra kafamda keşke onunla rastlaşsam da bazı şeyler sorsam diye iç geçiriyordum. Çünkü kendisi bizim çocukların okulunun eski müdürüymüş. Şimdi o gelip de talep edince öyle memnun oldum ki anlatamam. Bir yerde yabancı olunca, bu tarz girişimleri hep kendiniz yapmanız gerekiyor. Tabiri caizse yıllardır biz kovalayan onlar kaçan kişiler olmuştu. Şimdi ilk defa teklif onlardan gelince, bu durum şaşkınlık dolu bir mutluluk verdi bana. Yavaş yavaş bazı şeyler değişiyor mu ne?

O yanımdan ayrıldıktan sonra, kolum için geldiğim fizyoterapist benimle konuşmaya başladı. Spor salonunun alt katında fizyoterapist odaları var, üstte spor alanı. Daha önceki gelişlerimde hep karşılaşmıştık ama öncelikle benden giden bir selamlaşma ile sınırlı kalmıştı. Bu gün ilk defa adam, halimi hatrımı, kolumu, neler yaptığımı falan sordu. Ben şok. Dediğim gibi yine önceden hep ben ilk tepkiyi başlatan oluyordum. Tabi sokakta verilen selamları saymıyorum, orda ben selam vermeden de verenler oluyor, ciddi sohbetleri kastediyorum.

Nitekim bugün farklı bir gündü çok da iyi geldi.




4 yorum:

  1. Aslında.. Bugünkü ilk yazını okuduğum için bu yazı bende şunu düşündürttü Gece. Bence bugünlerde yalnızsın ve sosyal desteğe ihtiyaç duyuyorsun ya, evren de sana böyle güzellikler yolluyor ;) Kolluyor yani, bence ne güzel....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de aynısını düşündüm ceren üstelik tavsiyene uydum, bir gün jimnastik getir götür işi için bir arkadaşının babasından yardım istedim🙏🏼

      Sil
  2. İnsan selamlaşmak, kaynaşmak arada da olsa biryerlerde sohbet edebilmek istiyor. Hele bir de yabancı memlekette isen daha bir hasret oluyorsun arkadaşlığa. Ne güzel olmuş şansınız devam etsin :)

    YanıtlaSil