19 Ekim 2020 Pazartesi

Kisa Notlar 1

 {uzun zamandir yazmadigim icin anlatacak cok seyim var ama ara sira bazi notlar almak istiyorum buraya, bu yazi o yuzden kisa olacak}


yillar boyu hep hazir cevap bir olamadigim icin kendime kizdim durdum. olaydan sonra basa gelen aklima, simdi siralarsin tabi, neden o zaman aklima gelmedi, yuzune cat cat soyleseydin de boyle kirilip kalmayaydin diye azarlardim kendimi. yine bir kac gun once boyle bir hal sonrasi -esimin sayesinde-farkettim. normal olan, olmasi gereken buydu zaten...


bir saldiri konusmasini ele alalim. saldirgan soyleyeceklerini onceden planlamistir, zaten saldirma amacindadir. kurban ise olaydan habersiz. ilk saldirgan sozler agizdan dokuldugunde, kurban neye ugradigini sasirir, once saskinlik sonra kizginlik, kirginlik, uzuntu, belki suclu hissetme gibi konusmaya gore degisse de birbiri ardina bir suru duygu gecisi yasar. ve bu duygular bizi kapana kistirir, yani duygu bedeni esir aldiginda mantik is out of order -devre disidir-. o anda icinde bulundugumuz duygu ne ise agzimizdan o cikar, ozur veya kufur veya gozyaslari fiskirir. her neyse...


olay bitmis duygular sahneden cekilmistir ve mantik bize cok zekice cevaplari sunmaya baslamistir. gercekten oyle deseydim kalakalirdi, bu laflarin hicbirini edemezdi deriz, kafamizda milyon tane saldiri cumlesi dusunur, pisman oluruz.


iste orda dur..

sen zaten olmasi gerekeni yaptin, duygularinin dogurdugu tepkiyi verdin, saldirgan istedigini aldi gitti belki ama zaferi aldatici bir zafer. cunku zaten oyunun en basinda bir haksizlik vardi. biri savasa hazirlandi, digerinin savastan haberi bile yoktu.


peki nasil oluyor da bazi kisiler hazirliksiz savaslara bile hazir, cat cat yapistiriyor cevabi? bu kisiler neden bu beceriyi edinmis bir dusun? cok mu savasa maruz kalmis, yoksa duygularini cok mu saklamis? belki de bunlar sebep degildir ama gercekten duygu-mantik gecisini hizli yapiyordur, dnasinda vardir falan. bilemiyorum tabi.


fakat duygusal olmak kotu birsey degil, hatta herseyin dijitallestigi dunyada dijitallesemeyen tek sey olarak duygu, elimizde kalan son zenginlik.


bundan sonra duygularimi hedef alan saldirilardan sonra kendimi suclamayacagim. duygularim benim zenginligim. varsin saldirgan, yalanci zaferiyle kendini kandirip gitsin. 


kisa dedim ama yine uzun oldu.

kib.bye.

7 yorum:

  1. nasılda doğru yazmışsın nasılda yine kendimi buldum satır aralarında..sevgiler,

    YanıtlaSil
  2. nasılda doğru yazmışsın nasılda yine kendimi buldum satır aralarında..sevgiler,

    YanıtlaSil
  3. Aslında bence öyle durumlarda “diyemediğimiz laflardan” değil de o anki duygumuzdan hoşlanmıyoruz asıl!

    Ezik gibi kaldım, kendimi savunamadım, hakkımı arayamadım falan diye kızıyoruz kendimize... o anki duygumuz bize asıl kötü hissettiren şey. (Cevaben bir laf demiş/diyememiş olmak değil)

    Duygu hissetmek güzel ama duyguyla başa çıkamamak zor! Ve öyle hazırlıksız anlarda yakalanılan duygular da muhtemelen bastırdığımız travmalar ve ya karanlık taraflarımız... o esnada karşı tarafa zekice bir cevap verememenin nedeni çocukluk/ergenlik yaralarının ve ya içselleştirdiğimiz durumların tekrar yaşanıyor olması...

    Şimdi bu dediğin senaryoda biri seni bir şeyle suçluyor! Ve hop! sen o an tüm hayatındaki suçlandığın, haksızlığa uğradığını düşündüğün + karşındakine göre güçsüz konumda olduğun için (örn; ebeveyn, aile büyüğü, öğretmen, ve ya zorba akran vs) kendini savunamadığın anlara dönüyorsun, patern kendini tekrar ediyor.. bu yeni olayda artık karşındakiyle eşit konumda ve ya güçlü olabilirsin: ama öğrenilmiş tepkin “bişey diyememek”...

    Bu döngüyü kırmak için de insanlara bol bol hayır demek, hoşumuza gitmeyen en ufak durumlara pat diye o an müdahale etmek falan gerekiyor heralde :) hep fedakar, uyumlu, naif insan “people pleaser” olmaya çalışıp; karşı tarafın götlüklerini de içimize atarsak biriktiği andaki patlamalarda böyle hazırlıksız yakalanıyoruz sonra :))

    Bilemiyorum yani sen o anda “duygularının doğurduyu tepkiyi verdin. Duyguna teslim oldun, iyi bişey yaptın” diye yorumlamışsın. (Ben öyle anladım) Ama ben diyorum ki orada doğan duyguların aslında sıkıntılı duygular :)) onların üstünde çalışmamız lazım.
    Çok karışık anlattım, umarım anlamışsındır :P

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aciklamani anladim ve dusundum, bu yaziyi yazarken son yasadigim ornegi goz onune aldigim icin ve o da o kadar buyuk bir olay olmadigi icin (hic tanimadigim bir insanin sozlu saldirisiydi ama evet planlanmis beni takip etmis neyse bu ayri hikaye) beni asil rahatsiz eden yazidaki gibi duygular degil diyemediklerimi soyleyip haddini bildirmemek olmustu. Fakat dedigine katiliyorum oyle yaralayici saldirilar olabilir ki resmen travmalarimiz canlanir o duygular rahatsiz eder ve evet sanirim onerin bu durumda cok ise yarar. Ona da bi goz atacagimdir 😘

      Sil