24 Kasım 2018 Cumartesi

Hadi Yavrum Hadi Kızım


Başlıktan da anlaşılacağı gibi çağın annelerinin en büyük problemlerinden biriyle ben de boğuşuyorum. Ne zaman başladığını hiç hatırlamıyorum ama özellikle kızımı çokça uyarmak zorunda kalıyorum.

Bu bir dikkat dağınıklığı belirtisi midir bilemiyorum. Çünkü sevdiği ve isteyerek yaptığı konularda dikkat sorunu yok. Böyle, işte okula gitmek için evden çıkmalarımız, okuldaki sorumlulukları konusunda falan, hep kaytarma hali söz konusu. Son iki gündür de duygusal olarak beni çok yordu.

Daha önce kızımın Dalton okuluna gittiğini söylemiştim. Diğer okullardan farklı olarak, haftalık görevler bir panoya asılıyor, çocuk, hangi gün hangisini ve ne kadarını isterse yapıp panosuna bir işaret koyuyor. Bunun takibini kendi yapıyor. İlk iki yıl daha az görevleri vardı ve çoğunlukla haftanın ilk günlerinde çabucak bitirip bırakıyordu. Şimdi okuma yazmayı öğreniyorlar ve haftada 5-6 görevleri oluyor, fakat ben takip etmezsem zamanını planlayıp da bitiremiyor. Bu hafta mesela 6 taneden 3,5 tanesini Perşembe günü bitirmişti ve geri kalan 2,5 taneyi cuma bitirip tamamlama sözü vermesine rağmen, (dediğine göre öğretmen kağıtları kaldırmış, yokmuş) yapamamış. Neden istemedin dedim aklına gelmemiş :) Kitap okuması vardı neden yapmadın fırsat olmamışmış 🤦🏼‍♀️

Okulda 6 saat kalıyorlar, hadi yemek saatleri bahçe oyun vs epey zaman alıyor ama bu görevlerin yapımı en uzun 10 dakkalık kitap okuma, diğerleri 1-5 dakkada bitebilecek şeyler. Öyle ki bazı sabahlar sınıfa 5 dakika erken gittiğimizde beraber yapıyoruz, yanımda 1 dakikada bitirebiliyor. Yapabilmesi konusunda bir sıkıntısı yok, sadece biraz fazla keyifçi. Mesela çalışma kağıtlarının kenarlarında minik resimler, süslemeler, yazıp da beğendiği yazıları kalp içine almalar , güneş yapmalar. Bir yandan içimden diyorum, bak ne güzel keyif alarak yapmış, diğer yandan da evhamlanıyorum, hedefe odaklanmamış amaçtan sapmış. Kimi çocuklar ilk günde 6 sını birden yapıyor. Bu haftanın panosunda ise, çoğu çocuğun Salı gününde 6 işareti de bitirdiğini, bizimkinin bazı günleri boş geçip 3 işareti görünce cinlerim tepeme çıktı. Okulda gün boyunca neler yaptığını soruyorum, hatırlamıyormuş cicim.

Nasılsa zamanı var diye yayıyor da yayıyor. Görevlerden birinde bir yüzünde mandala boyaması bir yüzünde matematik işlemleri olan bir kağıt vardı ve iki gün boyunca sadece boyamayı yaptı. Elbette boyama yapmanın da motor becerilerine katkısı var ama her çocuk yapıyor o boyamayı zaten :(
Bir yanım işte çocukları karşılaştırma bla bla diye uyarıyor, bir yanım bak çoğu çocuk bitirdi ekstra görevler yapıyor bizimki bu halde vah vah diye ciğerimi yiyiyor. İki gündür daraldım azıcık yazıyorum ki rahatlayayım. Öğretmen birşey yapmanıza gerek yok, yeterli bunlar diyor ama neden diğer çocuklar öyle? Onlar zaman planlamasını biliyor da mı yapıyor, yoksa aileler mi teşvik ediyor, biz çok mu boş bıraktık, e bize çocuk kendi sorumluluklarını öğrenecek demişlerdi vs vs.
Babasıyla düşünüp taşınmalarımızdan sonra, haftalık programı tam bilemediği için planlama yapmayı beceremediğini (iki gün spor var, bazen ek etkinlikler oluyor, mesela sinterklaas dönemindeler şimdi ziyaretler aktiviteler vs oluyor) bu yüzden bir süre takip ederek bunu öğretmemiz gerektiğine karar verdik. Bu yaşlarda çocuklar anlık yaşıyor ve sonra yaparım diyebiliyor, ama o sonra olur mu olmaz mı ne zaman olur kafasında bir fikri yok tabi ki. Pazartesi gününden itibaren başlıyoruz bakalım iyi olacak mı?
Dalton okulunda çocuğun kendi tercihine kalıyor ya görevler, eğer yıl sonunda yeterli aşamayı kaydetmemiş ise sene tekrarı yapılıyor. Fakat işte bizim sorunumuzda olduğu gibi yetersiz bir çocuğun yetersizliğinin nedeni, zamanı doğru kullanmayı bilmemesi mi, yoksa  henüz bilişsel olarak o kapasitede olmaması mı? Yoksa bilişsel olarak hazır olmadığı için mi zamanını programlamıyor, hazır olduğunda tıkır tıkır hepsini yapacak mı, veya bu öğrenilen birşey mi, öyleyse çocuk kendi mi öğrenecek biz mi öğreteceğiz... kafamda milyon sorular.
Ben hiç böyle bir çocuk değildim. Okula koşa koşa gider, tüm ödevlerimi fazlasıyla gelir gelmez yapar, kimse bana hadi kızım demezdi. Hatta öğretmenlerime, diğer arkadaşlarımın karnelerine bol kitap oku, bana bol bol oyun yazdıkları için kızardım. Neden bana da kitap yazmadı diye. Bu yüzden şimdi kızımı anlamakta çok zorlanıyorum :(
Sanırım biraz daha zamana ihtiyacı var. Okul açılalı 2,5 ay oldu ve bir sürü şey öğrendi, öğrenmeye de devam ediyor. Plan yapmayı da öğrenebilirse tamamdır.
Not: bu arada evde yapılmak için ödev yok, sadece istenirse okuma alıştırması yapın diyorlar. Okulda da bizde olduğu gibi sayfalarca yazmıyorlar fakat nasıl oluyorsa çok güzel öğreniyorlar❤️
Not 2. Bari bir ara öğrenme/öğretme metotları nasıl onu da yazayım.




11 yorum:

  1. 6. sınıftaki oğluma bile çoğunlukla ben hadi hadi demek zorunda kalıyorum :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Alıştırıyoruz her halde bilemiyorum :(

      Sil
  2. Moralinizi bozmak istemem ama benim çocuğum hiç değişmedi. 7.sınıfta ve halen aynı sorunları yaşıyoruz. Ben de aynı sizin gibi bir çocuktum ve tüm bunlar beni zaman zaman çıldırtma noktasına getiriyor çünkü çocuk büyüdükçe düzelmesini bekliyorsunuz ama olmuyor. :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Biliyorum benim de yeğenlerim var aynı, neden bilmem yeni nesilde böyle çok çocuk duyuyorum, belki de günümüzde hayatın temposu onların hızında değil :(

      Sil
  3. GeCe, bence kesinlikle zaman içerisinde düzelecektir. Sizin olumlu yönlendirmeleriniz sayesinde.. Benim de bizimkiyle bazı sorunlarım var. Örneğin okula yetişirken acele ediyorsak ve sıra mont - bot giymeye geldiyse, o elindeki oyuncağın parçasını takmayı öncelik görüyor ve çok uzatıyor. Şimdi öncelik sıralaması öğretiyorum. Mont bot giydikten sonra elindeki ince işi yolda da devam ettirebilirsin gibisinden. Daha böyle çok örnek var. Yani, sıralama yapmayı bilmiyor. Bunun gelecek versiyonu, işte yazında bahsettiğin şey bence. Ama doğru yönlendirmeyle hallederiz, eminim. Sabır! :/

    YanıtlaSil
  4. Ne kadar büyürlerse büyüsünler ilk yıllardaki alışkanlıkları değişmiyor... Şu anda 14 yaşında hala "hadi" diyorum :/

    YanıtlaSil
  5. benim kızımda tam tersi asla boyama yapmak istemiyor onun yerine surekli bsayıları yanyana yazıp toplama yapmak istiyor her çocuk farklı gerçekten :)

    YanıtlaSil
  6. Merhaba,
    Yillardir okurum blogunu ama bu kez yorum yapmadan gecemeyecegim. Ben Italya'da yasiyorum 15 yildir. Son uc yildir kizimiz dogunca burda Toskana bolgesinde Hollandali birinin islettigi, Hollanda camping diye gecen ve ozellikle Hollandali basta olmak uzere kuzey avrupali ailelerin agirlikli oldugu bu yere uzun haftasonu ayarlayip gidiyoruz. Her neyse, en son gectgimiz yaz yasadigimiz bir olayi paylasmak istedim. Ordaki oyun parkinda 3 yasindaki kizim oynarken biz de parkin icinde ama ondan guvenli mesafedeyiz. Yani dibinde degiliz vsvs. Bit dure sonda Buri kizim yasinda digerì de tas catlasa 6 yasinda iki kiz cocugu gelsi, kardestiler. Anne babà yok. Oyun parkinda buyuk cocuklara yonelik aletler de var ve bit tarafi egimli bit yamac uzerinde. Bir sure sonra kucuk olan con fena dustu ve ciglik kiyamet. Neyse ordaki baska Hollandali bit babà cocugu kaldirdi bir iki sey soyledi. Cocuk aglaya aglaya anne babasini aradi ve kampin restoraninin terasinda aperetif bir seyler iciyorlardi ki o noktadan oyun alani gorunmuyor. Simdi senin yazini okuyunca anladim, bunlar bu sekilde o kucuk yasta sorumluluk aliyorlar, bir nevi survivor :) Ben Turkum, esim Italyan hayatta 3 yasindaki cocugumuzu parkta tek basina birakmayiz kaldi ki tanidigim hic bir ne turk ne italyan yapar bunu. Sanirim farklilik burda basliyor.
    Icini ferah tutti derim. Esin de sen de okumus, egitimli insanlarsiniz. Cocuklariniz guzel bir ailede buyuyor. Sizden tembel, sorumsuz cocuk cikmaz. Kizin zamanini bekliyor bence. Ben ilkokulda hic parlak bir ogrenci degildim, ortaokulda bir acildim ve col basarili bir egitim hayatim oldu.
    Sevgiler
    Deniz

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet müthiş sorumluluk alıyor çocuklar, 6 yaşındaki çocuk çok rahat kendi oynuyor burada dışarda. ☹️

      Sil
    2. Haliyle bizim tavrımızdan ötürü çocuklar bize daha bağımlı, ben de bırakamıyorum malesef. Belki yabancı oluşumdan belki de genlerimden gelen bir tedirginlik bilemiyorum. Çok teşekkür ediyorum yorumunuza

      Sil
  7. Demekki bu hadi konusu sadece bizim evde yaşanmıyormuş, ben de yıllardır bizim sorunumuz diye düşünüyordum. Yıllar geçtik.e düzel me de olmuyor.

    YanıtlaSil