7 Kasım 2014 Cuma

An Çarpması

Üstadların tavsiyedir ânı yaşamak ve tadını çıkarmak. Günlük koşuşturmalar içinde sürüklenirken şimdiki zamanı farketmek çok çok zor. Tabi farketmek ile tadını çıkarmak farklı şeyler ama, tadını çıkarmadan önce o ân'da olup bitenleri farketmeyi öğrenmek lazım. Tüm duyuların ve zihninle ânın içinde kalabilmek.

Ben de herkes gibi, bir sonraki yapılacak işleri düşünmekten anne olana kadar ânı yaşamayı pek bilmiyordum. Şimdi öyle bir öğrendim ki, doğrusu kimi zaman beş dakika sonraki geleceği özlemle düşler oldum :)

Çocuklar ân'ı en iyi yaşayan canlılar. Belli bir yaşa kadar (o yaşı daha bimiyorum, biz tam erişemedik henüz) sonraki zaman kavramını algılayamıyorlar. Herşey şimdi olacak, şimdi yaşanacak, şimdi emrine amade hale getirilecek bitti!

Bu şimdiki zaman takıntısı yüzünden daha bu sabah ufak çaplı bir sinir krizi yaşadım ki ilk değil, neler neler oluyor. İki dakika önce çişinin geldiğini anlamama rağmen, gelmedi deyip (o ilk damla illa ki düşecek kiloda başka yoku yok) koşa koşa tuvalete gitmeler; şimdi oyun oynuyor evden çıkıp da bir yere gidememeler; üst kattan istediği bir oyuncağı getirip aşağı indiğimde şimdi de başka bir şeyi getirmemi istemeler (ardarda 3-4 kere inip çıktığımı bilirim); en sevdiği battaniyesi yırtılmış şimdi dik şimdiler; şimdi istenen şeyler için yemekleri yakmalar; haydi parka gidelim diye tutturup yeni konmuş yemekleri pişmeden kapatmalar; şekeri şimdi istemeler, yemekten sonrayı beklememeler daha neler neler. 

Okula hazırlanmak ayrı bir dert tabi, 5 dakika kalmış aklıma gelen milyon tane şey yüzünden giyinememeler; evden çıkamamalar. Bu sabah yine böyle pert olmuş şekilde evden çıktık, arabada sütünü içerken döküldü üstüne. Haydi eve dön yeni kıyafet al bakalım. Ben arabada beklerken kocamı gönderdim alması için, malum koca göbekle ayakkabı giy çıkar zor. Babası gelmeden tafi (ufacık bir oyuncak köpek) diye tutturdu zırıl zırıl ağlar. Sonra alırız kızım, şimdi geç kaldık kızım, bak dinozorun yanında onla oyna kızım yok yok yok. İlla şimdi elinde olacak. Babası geldi ben indim gidip bir koşu oyuncak yığınları arasından tafiyi buldum, karnıma giren sancılar eşliğinde giyilmemiş ayakkabılarla koşa koşa gittim, arabada giydirdim, ucu ucuna yetiştik neyse ki. Hala kalp çarpıntım normale dönebilmiş değil.

Yani gördüğünüz üzere ân çarpmasından bayılmak üzereyim. Tüm gün kızımın uyuyacağı gelecek zamanı düşlemekteyim :)

10 yorum:

  1. 3 cocuk büyütmüs biri olarak icim sizlayarak okudum; ama cocuklara HAYIR diyemezsek sonuc sinir krizleri oluyor malesef. Daha cok kücük ne yapayim dememeli , kücükken ögrenilmeyen SINIRLAR, büyünce hic ögrenilmiyor. Hem cocuklara sans tanimaliyiz, kesin kararli olarak anlatirsak gercekten anliyorlar.... 3 cocugumu bende kimseden yardim almadan büyüttüm, bilirim arada bir büyükannelere birakip soluk alamamanin ne demek oldugunu... Allah yardimciniz olsun...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin kimi zaman daha uysal ama son birkaç gün üstüste o kadar yoğundu ki

      Sil
  2. Canım derdinin tafi olmadığını çok iyi biliyorsundur sende :) Tafiyi almamak en doğrusu burada kendini harap etmişsin be Gecem; bir de siz tek kıyafetle mi çıkarsınız ki, çantasını almaz mısın yanına? Yukarı çıkıp oyuncağını kendisi alsın; her istediğinin şimdi olmayacağını da bilsin, akıl vermiş gibi oldum ama her istediğini yapamazsınki böyle bence sarıl seni seviyorum anlıyorum ama şimdi bunu yapamam de canım

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yok derdi derdi gerçekten tafiydi oyuncaklarına aşırı düşkün. Bir de inadı feci her yolu deniyorum inan asla vazgeçiremiyorum. Onu getirmeseydim okula gitmez yeri göğü inletirdi. Yukarı tek başına çıkma konusunda sıkıntılıyız bu ara hayaletler varmış ya birlikte gidicez ya ben tek başıma işte. Bu yazdıklarım ise devede kulak çok zorluyor bu ara be tütenim valla

      Sil
    2. Keske yakn olsakta biraz yükünü üzerinden alsam be canım

      Sil
  3. Bilgehan da aynıydı, hâlâ da aynı. Bir doğumgünü partisinde iki saatbir hediye açmak istediğini bilirim. Ben hayır dedikçe o , bir cevap bekliyorum anne diye sorusuna devam ediyordu. Hâlâ da aynı, hayırdemeden önce iki saat hayır demeye devam edebilecek miyim diye düşünüp öyle diyorum. Aksi halde hiç bulaşmıyorum ki hayırlarım değerli kalsın:-)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Dila da oyle o cevap evete dönüşene kadar ısrarla sorar

      Sil
  4. Ay sen anlatirken bana fenalik geldi :))))) Ben cok sabirli degilimdir. Esim ise sabir tasi mubarek :)))) cocuklar o sabri en son damlasina kadar somururler :p en sonunda esime ve cocuklara cemkiririm cunku esimin surekli cocuklari memmun etmeye cabalamasi sinirlerimi bozar.

    Malum burada disarda yiyecegimiz yemekler sinirli. Yil boyunca kole isaura modunda yemek yaptigimdan , Turkiyeye gidince ipini koparmis dana gibi her gordugumuz yiyecege saldiriyoruz :)))) ve donene kadar neredeyse hic yemek yapmam. Bi gun carsiya ciktik. Sonra aciktik . Biz esimle burger kinge gidelim dedik. Buyuk oglum ben pizza istiyirum dedi. Ortanca doner ve kucuk olanida corba istiyor :)) Esim plan yapmaya basladi. Pizzanin siparisini verelim. Biz hamburger yer cikariz ordanda pizzayi alir donerciye gideriz. Aksamada Ahmedi corbaciya gotururuz. Baktim is icinden cikilmaz bir hal aliyor , bugun hamburger yiyoruz , yarinda pizza !!! A aaaa yeter uleyn ! Kamera sakasi misiniz siz canim !

    Bizim cocuklar buyukler tabii. Konusarak !! :)) ve goz temasi kurarak !! :)) ikna ediyorum .

    Ama su bir gercek. Esim her konuda cocuklara fikirlerini sorar. Mesela hadi sen ahmedi hazirla , bende esmayi giydirip yatiralim derim. Esim ahmede uyuyalim mi oglum der( Ben bu durumda hadi yatiyiruz derim ) . Pek tabii ki Ahmed de filmleedeki gibi elbette bey babacigim demez ve sonrasinda siddetlenerek devam eden tartisma. Yatardin yatmazdin. Esim yokken cocukar pek problem cikarmazlar bana. Ama esim olunca hemen bir yuz bulma durumlari. Bir soz dinlememeler. Yasi ne olursa olsun , ben anneyim sende cocuksun bu evde kararlari ben veririm ! Bitti ! Nokta :)))))) Diye dusunuyorum ben :)

    Psikoloji felan bi yere kadar :))
    Bak yazdikca yazasim geliyor :)))

    Yine Turkiyedeyken dondurmacida dondurma yiyoruz. Yan masada genc bir hanim , 3 yas civari kiziyla dondurma yiyorlar. Kiz dondurmasini kendisi secmis. Ama tadini begenmemis zir zir ben bunu yemiyceeaamm modunda. Ay annesi kizin bi ayagina kapanmadigi kaldi. Kizim lutfen yemeye calis diye yalvarir bir ses tonuyla resmen yalvariyor :)) kadin yalvardikca kiz daha cok bagirip aglamaya basliyor . Ayh icim sisti. Ben olsam alir o dondurmayi cope atardim. Yemiyorsan hadi kalkiyoruz der gercekten kalkardim :))

    Benimde ne cok yazasim varmis :)))))))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yaz yaz sen ben okurum valla tecrübeli annenin halibaşka ne yalan söyleyeyim. Bizde ise durum tersi eşim daha kuralcıdır ben köle :)) ama elbet düzeltmem lazım yoksa iki çocukla kafayı yememem işten değil. Bu yazıyı yazdıktan sonra biraz daha dikkatli olmaya başladım ve gün içinde uyguladım birkaç sefer. Oldu başardım ama istediği bazı şeyleri de yaptım mesela denge kurdum diyebilirim. Tabi kızımın yaşındaki çocukların da bir günü bir gününü tutmuyor bakalım sürekliliksağlayabilecek miyim

      Sil
  5. Çok sabır ve güç diliyorum sana Gece..

    YanıtlaSil