Ayçanın Dükkanı'ndan Bir Mim Aldım

Tavsiye ederim hem çok ucuz hem de kullanışlı.

Mime geçmeden önce son günlerden bahsetmek istiyorum ki 3 gündür acayip yorgundum. Cts günü Wordless Sunday resimlerinde görmüş olduğunuz üzere, gezdik. Sabah kahvaltıdan sonra çıktık akşam eve geldik. Güya erken gelip temizlik yapacaktım, yapamadım. Kadıköy'den yürüyerek (çoğunlukla sahilden) Suadiye'den Bağdat caddesine çıktık, ordan dolmuş ile Kadıköy'e döndük. Obama'nın gelişini protesto edenler nedeniyle Altıyol'un çok aşağılarında indik. Tepe NAtilus'a yürüdük bir de Carrefour'u gezdik. Sanırım bir 15 km yürümüşümdür o gün.

Ertesi gün öncelerden planlanmış bir gezmeğe gittim, hamile kuzenime. Oraya gitmek gelmek için de bayağı bir yürüdüm.

Dün ise okulda bozuk olan bilgisayarımı bütün gün ayakta tamir etmeye uğraştım. Anakartı değiştirdim ama sorun devam ediyor başka bir sebeb var galiba artık pes ettim.

Üç gün inanılmaz yoruldum bacaklarım hala ağrıyor ama evin temizliği de yattı, dün akşam gelince yapacaktım yorgunluktan yapamadım bu akşam bakalım. Sabah akşam hangi odaya girsem ıyy diyerek çıkıyorum of of.

Dün bilgisayarı yapamadığım için (kafama koyduğum için yapmam gerekiyordu yapamayınca acayip sinirleniyorum) eve gelince harıl harıl örgü ördüm yakında bitecek bir şey yapıyorum.

Bugün odamdaki bilgisayar hala bozuk ama aşkım akşam bana küçücük bir bilgisayar kasası getirmiş. Cd sürücülerden biraz büyük diyeyim ben size onu bağladım. Bilgisayarım düzelene kadar idare edicez. Bu arada bu küçük şey benim kocaman kasamdan daha hızlıymış.

Velhasıl ben günlerdir bloglara giremedim az biraz okudum ama yorum yapamadım, bugün birkaç dersi halledip bütün gün gezicem inşallah.

Gelelim Ayça'nın mimine, aşk hakkında kelam edecekmişiz. Bu konuyu günlerdir düşünüyorum da ya ben romantik değilim ya da herkes aşırı romantik diye düşünmeye başladım. Aslında ben üniversiteden önce çok güzel öyküler şiirler yazardım, edebi yanım vardı ama Fizik beni realist yaptı. Herşey mantıklı, kısa, açıklayıcı olmalı benim için, tabi böyle olunca bazı blogları hayranlıkla okuyorum. Nasıl da güzel yazıyorlar, okurken içimi coşturup, gözyaşı dalgalarına boğuyorlar. (işte yaptım yaptım )

Aşk hakkında da öyle aman aman sözler edemeyeceğim ne yazık ki. Sadece eşimle aramızdaki aşkı tarif edeceğim.

Bunu söylemekten biraz utanıyorum ama eşimle tanışana kadar birçok kişi ile tanıştım, teklif aldım, çıktım. Her birine acaba kısmetim bu mu diye yaklaştım. Bana göre herkesin bir kısmeti (ruh eşi, onun için doğan biri vs) var. Ancak o karşıma çıkana kadar bundan tam emin olamadım. Eşimle ilşkimiz arkadaşlıktan aşka dönüştü ama ben onu ilk gördüğümde anladım "o kişi" olduğunu ve diğer aşk sandıklarımın aslında aşk olmadığını.

Bana göre aşk kendini düşünmeyi bırakıp sadece onu düşünmektir. Ama bu şöyle, bir annenin çocuğun ihtiyaclarını, durumunu düşünmesi gibi. Biz her konuda birbirimizi düşünüyoruz ki bu kişinin tek başına kendini ve biraz da sevgilisini düşünmesinden daha da çok bişey. Çünkü insan kendini ihmal eder, ama sevgilin seni, sen onu düşünüp ilgilenirsen bu daha zengin bir olgudur tek başına olandan. İkisinin toplamı daha da fazladır.

Ne kadar haksız olsa da seni üzdüğünde yine de onu düşünmektir. Tavır yapınca ne kadar üzüleceğini düşünmek, kıyamamaktır.

Beraberken bazen zamanın çok hızlı bazen de çok yavaş (doyumlu) geçmesidir. Beraberken hiç sıkılmamaktır. (Bizi gören bir çok kişi sıkıcı bulur ancak biz hiç sıkılmıyoruz beraberken)

Her sabah günaydın derken sadece günaydın demeyip, kucaklaşmaktır.

Veeee sırtında neresinin kaşındığını hiç söylemeden tamamen kendiliğinden bulup orayı kaşımaktır.

(Komik ama gerçek, biz eşimle telepati yapabiliyoruz çoğu zaman, düşündüklerimizi iletiyoruz ancak bu telepatinin biraz daha ileriki durumudur ki alınan bilgiyi harekete dönüştürmektir olan. Bunu da yapıyoruz ne diyeyim.)

Ben de Dido Butik Pasta'yı Ella'yı, Mutlu Çocuklar'ı yazmadıysa Renginle Renkli Hayat'ı mimliyorum. Aşkı birde sizden duyalım :)

Sevgilerimle.