Bir Selam Edeyim Dedim

Oleyyy hastalandıktan sonra sekteye uğrayan blog okuma işim bitti. Okumadığım blog sayısı sıfır, diyeceğim ama maşallah bazı arkadaşlarım çok üretken günde birkaç yazı giriyorlar, haliyle an be an yetişmek zor oluyor onlara.

Bloglarda Atam'ızı anmaya yönelik yazılar okudum, hepsi de çok güzel tabi. Ben şimdi değinmeyeceğim ama, aman Atatürkçü olmadığım düşünülmesin, ben onun düşüncelerini anlamaya çalışanlardanım. Mustafa Kemal'i Anlamak şiirinde geçen bir dizede olduğu gibi,

Labaratuvarlarda sabahlayın, kahvelerde değil

sözünü kendime ilke edindim. Bazen bir dalga gelir çok yazılır çizilir ama sonra unutulur. Mesela Filistin katliamını unutmadık mı, unuttuk, onca yardımlar yaptık. Ama en kötüsü de o yardımların yakın bir zamana kadar Flistine ulaşmamış olması biliyor muydunuz. Malesef yardımları denetleyen İsrail, izin vermemiş gönderilmesine. Ve çok merak ediyorum şimdi o paralar kimin ceplerinde.

Atamızı da unutuyoruz, unutmasak bu günleri yaşamazdık. Neyse ki özel günlerde hatırlıyoruz, kendimize gelmemizi, düşünmemizi sağlıyor. Silkelenip hedef koymamızı hayata. Acaba Atatürk bunu da düşünmüş müdür? Mümkün bence düşündü, belki de bir çok bayramı o yüzden koydu, sık sık hatırlayalım diye.

İnsan kelimesinin anlamı unutan demekmiş. Biz geçmişi, kırgınlıkları, olayları, hataları, ve güzellikleri unutuyoruz. Bu da bizi kusurlu yapıyor. Durmadan daha iyisini istiyoruz ve şükretmiyoruz unuttuğumuz için.

Tabi bazen de geçmişte yoksul ama özgür (tamamen bağımsız, hiç dış borcu olmayan) olduğumuzu da unutuyoruz. Savaştan çıkmış bir millet ama kalkınmanın tek yolu üretimdir, toprak satmak değil diyen bir lider. Keşke yine o kadar yoksul olsaydık da vicdanlarımız hür olsaydı.