37. Hafta, Kızım Seni Çok Özledim

Aslında hala neye benzediğini bilmiyorum, hiç bir ultrason görüntüsü yok malesef yüz hatlarını gösteren. Fakat nasıl oluyor da ben sürekli seni düşlüyor, kucağımıza almak için sabırsızlanıyorum şaşırıyorum. Hem sadece ben mi, baban da aynı şekilde. Bu hafta hiç olmadığı kadar seni düşler, konuşur olduk. Zaman geçsin istiyoruz artık.

Tabi işlerim hala bitmedi, bitirmeyi de istiyorum ama bir yandan da nasıl desem Helo'dan başka dünya umrumda değil hislerine bürünüyorum. Duygularım tavan yapmış durumda. Tabi bu halde iken melankolik hallere düşmem de an meselesi oluyor. Öyle ki geçen hafta bir iki gün kafaya takıp kendimi üzecek şeyler bulmakta hiç zorlanmadım. Neyse ki şimdi iyiyim.

Geçen Pazar gittiğimiz gibi bu pazar da Dr. Peter'a gittik. Yine NST, ulrtason, vajinal kontrol yapıldı. Bizim bıdık hala dönmedi, dönecek mi bilmiyorum :/ Çünkü artık doğum kanalına girmeye başlamış ama açılma yokmuş henüz. Zaten bu hafta kasıklarımda sürekli bir ağrı var, özellikle yattığımda daha çok hissediyorum, ayaktayken pek değil. Bu ağrı aşağı doğru inmesinden kaynaklanıyormuş. Böyle aşağı indiği için dönmeye yeri, imkanı olur mu bilmiyorum. Bir sonraki randevuyu ayın 20'sine verdi. Dr. Janka ile de bir ay önceden belirlenmiş randevumuz 14'ünde olacak. Bakalım Janka neler diyecek.

Artık dışardan elimle kafasını poposunu ayırt edebiliyorum. Bazen öyle geriniyor ki içimdeki deriler yırtılacak gibime geliyor. Bazen de Helo yapmadığı halde aynı ona benzer gerginlik hissediyorum. Herhalde bunlar rahim kasılmaları olmalı, ama daha önce yaşadığım Braxton Hicks tecrübeme hiç benzemiyor. Onun kadar acılı değil ve hissi daha farklı.

Artık zaman azaldığı için bu hafta her gece tetikteydim, sanki doğum işareti her an başlayacak diye. Halbuki neden geceleri o hisse kapılıyorum ilginç, sonuçta gündüz de olabilir. Herhalde böyle şeyler hep gece olur diye zihnimde yer etmiş. Eğer hala dönmezse sezeryan olacak ama burdaki doktorların son ana kadar bekleyeceklerini, sezeryanı en son çare olarak düşüneceklerini biliyorum. Çünkü bahsederken öyle bir izlenim veriyorlar ve söylerken daha farklı bir ifadeye bürünüyorlar, hani sanki seni telkin etmeye çalışır gibi.

Hamilelik boyunca Helo bizi hiç üzmedi ama artık kendine has bir yöntemi, karakteri olduğunu hissediyorum. Herkes 16. haftalarda cinsiyetini gösterirken bizimki 24'e kadar bekledi, her bebeğin baş aşağı durduğu zamanlar bizimki dik, dik durduğu zamanlar baş aşağı durdu. Ve şimdi de bebeklerin %95 inin baş aşağı olduğu bu zamanlarda bizimki dik duruyor. İnatçılık mı farklılık mı desem ne desem bilmiyorum, böyle aykırı bir uslübu var. Sağlıklı olmasından önemli değil elbette ama bazen bir şeyleri yanlış mı yaptım acaba diyorum kendi kendime. Tabi hala döneceğine dair umudum var :)


Geceleri beraber yatıp beraber uyanıyoruz kızımla. Birkaç saat uyuyoruz, uyanınca tekmeliyor, biraz dolaşıyoruz falan sonra yine uyuyoruz. Bu hafta yatarken özellikle karnımdaki gerilmelerin sebep olduğu acı sağa sola dönmemi, yataktan kalkmamı aşırı zorlaştırmaya başladı. Eskiden de yavaş döndüğümü sanıyordum ama değilmiş, şimdi öyle yavaş ki, kesinlikle videoya almalıyım bu halimi çok komik. Dönüşün ortalarında falan durup dinleniyorum o derece. Yatarken yaşadığım onca zahmete rağmen ayakta iken hiç sıkıntım yok, ne acıyan bir yer oluyor ne de yavaşlama.

Normalde beklenen doğum tarihimiz 2 Nisan, annesinin doğum günü ise 1 Nisan. İkimiz de acaba aynı burç olacak mıyız diye düşünüyorum. Eğer acele ederse Balık burcu da olabilir fakat yukarda yazdığım özellikleri sanki daha çok koç burcuna yakın gibi. Cem burçlara inanmadığı için bu konudan sözetmemden hoşlanmıyor pek ama ben nedense inanıyorum. Mesela aynı burçtan olduğum bir arkadaşım var, düşüncelerimiz karakterimiz öyle benzeşiyor ki, birbirimizi leb demeden anlıyoruz. Helo ile de benzer bir bağ kurmak isterim ama anne-çocuk ilişkisinde bu bağ burçlar aynı olmasa da oluyordur herhalde.

Hazırlıklarımız neredeyse bitti artık. Hafta içi beşiğin nevresimlerini falan da serdim, cibinliğini astım, bir ara resimlerim. Bazen bakıyorum da aslında fazla bir hazırlık yapmamışım, pek birşey almamışım gibime geliyor. Neyse doğduktan sonra beraber alırız kızımla. Önce hayırlısı ile kavuşalım da. Hep kafamda buna öncelik veriyorum, o yeter ki iyi olsun, tüm ihtiyaçlar eksikler sonra giderilir, bunlar önemsiz geliyor artık.

Biraz lohusalık dönemi için hazırlık yapmam lazım. Öncesinde kolay yapılabilen bazı yemekler düşünüp listelemem, gerekirse hazırlayıp dondurucuya koymam lazım. Bir de süt yapan yiyecekler listesi oluşturup, tedarik etmem ve buzdolabına listeyi asmam gerek. Doğum sonrası dönemden çok korkmuyorum ama kendimi de kasmayacağım, akışına bırakırım herhalde. Eşimle beraber umuyorum ki üstesinden gelebileceğiz. Sevdiklerimin dualarının bizimle olduğunu bildiğim için buna inancım artıyor. İnşallah herşey yoluna girecek. Helo'nun aramıza katılacağını öğrendiğimiz günün ertesinde Ramazan başlıyordu ve bu bana manevi bir huzur vermişti. Şimdi ise, doğumdan önceki dönemde annemin, ablamın ve eniştemin umrede olması (dün gittiler) , onların bize göndereceği dualar içimi rahatlatıyor. Allahın izniyle hem doğum hem sonrası iyi geçecek inşallah.