3 Kasım 2015 Salı

Yapma Sonra Yaparsın

Kızı okula gönderip oğlanı günün ilk uykusuna yatırdıktan sonra her sabah beni bekleyen dağ gibi işlere başlamak zorundayım. Gece uyumuşum uyumamışım farketmez, hastayım değilim hiç affetmez, yaşam döngümüz için bu işlerin yapılması şart.

Bazen kocamdan veya başka kişilerden "yapma sonra yaparsın" tavsiyesi alıyorum ama derdimi anlatamıyorum. Sonra da ne zaman? Evde oyuncaklardan yürüyecek yer kalmadığı, dağınıklıktan aradığımı bulamadığım zaman mı? Çocuklar açlıktan ağlarken mi yemeği koyayım? Her yerde uçuşan tozlar örümcek ve böceklere yuva olduğu zaman mı sileyim? Ne zaman işte bunu bir türlü tutturamıyorum. :p Bir de sonra yapınca işleri yine ben yapacaksam ne ayrıcalığı kalıyor? Tüm birikmişler kendiliğinden yoluna girmiyor ki?

Daha önce yazdığım temizlikçi hikayesinden sonra, bir kez daha temizlikçi gelmiş ardından türkiye tatilleri yaz tatilleri derken kesmiştim. O gün bu gündür her işi kendim(iz) yapıyorum(z). Bazen çok sıkıştığımda eşim yine çağıralım diyor ama istemiyorum. Çünkü bizim ev temizlikten bir saat sonra yine darmadağın. Bıraktığın gibi durmuyor ki? Belki çocuksuz veya çocuğun tüm gün okulda olduğu evlerde, haftada bir yapılan temizlik yavaş yavaş bir hafta gidiyordur. Ama bizde öyle değil. Her gün her sabah tekrarlanması gereken işler var. Eşime diyorum eğer hergün sabahtan öğlene kadar bana bu işleri yapacak adam bulursan olur, aksi halde hiç lafını etme, hiç bir işe yaramıyor. Her sabah, kahvaltı sonrası heryer kırıntı olduğu için en azından masanın civarı süpürülmeli, bulaşık makinesi doldur boşalt, çamaşırlar katla yerleştir, yatakları düzelt, günde on kez dağılan oyuncakları topla, dökülen suları, içecekleri sil, hergün arzu etsem de yapamadığım lavabo ve klozetleri kabaca temizle, çöpleri at, yemek düşünüp hazırla... gibi yapılması gereken bir sürü iş. Doğa tembelleşmemize asla izin vermiyor, sürekli bozuluyor (termodinamiğin 3. yasası :)) ), çalış, çalış, çalış... Bunları yapmak belki en fazla bir saat ama kesintisiz bir saati hangi anne kaybetmiş de ben bulayım? 

Yine de şikayetçi değilim. Artık rutini sevdiğimi anladım. Her gün yaptığım bu rutin işler için şükrediyorum. Hem de evimde düzeni tertibi seviyorum (artık ne kadar mümkün olursa tabi). Düşünün bi hasta olsak veya rutini bozan başka bir iş çıksa, bu sefer daha yoğun bir hal alacak, herşey sarpa saracak. Bu yüzden bu kadarı kafi :)

Şimdi oğlum hala uyurken ne kadar yapabilirsem kardır. Hepimize kolay gelsin :)





5 yorum:

  1. evde olunca işler bitmiyor. ....

    YanıtlaSil
  2. İnsan hangi düzen ve rutin içinde mutlu oluyorsa öyle yaşamalı.. hergün süpürünce içi rahat ediyorsa öyle olmalı, yorgunluk geçer ama huzursuzluk zor

    YanıtlaSil
  3. Kolay gelsin. Isler bir türlü bitmez. Artık biz anneler de olduğu kadar ile idare etmeyi öğrendik u

    YanıtlaSil
  4. Sen pratik bir kadınsın Gece, mutlaka bu bahsettiklerine de pratik çözümler bulursun. Ben de evime kadın almayan ama tek çocuklu bir insanım, eminim 2 çocukla farklıdır hayat ama yine de biliyorsun işte, bahsettiğin işlerin tamamını ben de her gün yapmak durumundayım. Bunun da temizlikle değil düzenli olmakla ilişkisi var sanırım, zira ben çok titiz değilimdir ama en azından kendime göre bir düzeni severim :) Tek bir şy söylemek isterim ki zaten yapıyorsundur, çocukları kat bu işe, mesela çöpü döksünler, oyuncakları toplasınlar. Eşin yardım etsin, yatak toplamak mesela yatağın sahibinin görevi olmalı :D Eminim bebek gibi uyuyan tek kişi eşindir o yatakta, yalan mı? :D

    YanıtlaSil
  5. Uff dertliyim cok dertliyim.

    en son Turkiye'den Katar'a dondukten birkac gun sonra mutfagimda kocaman bocek cikti, hemen ilaclattim, gelmesi muhtemel delikleri kapattirdim ama nafile hala cok korkuyorum ve evde yalniz kalamiyorum, birak temizligi yemek bile yapamiyorum :(

    YanıtlaSil